Tuesday, March 15, 2016

တံဳျပန္ေမတၲာ

တစ္ခါကေဇယ်ာခင္ဦးတိုင္းျပည္မ်ာ႐ူပမာလာႏွင့္႐ူပစႏၵာဟူေသာ
ဘုရင့္သမီးေတာ္ေလးႏွစ္ပါး႐ွိသည္။အစ္မေတာ္႐ူပမာလာဟာဘုရင့္သမီး
ပီပီမာနႀကီးတယ္။ရံေ႐ြေတာ္ေတြကိုလည္းမတူမတန္သလိုဆက္ဆံတယ္။
အခစားေနာက္က်တဲ့ရံေ႐ြေတာ္ေတြဆိုေ႐ွ႕ေတာ္ေခၚၿပီး..“ဘာလို႔အခစား
ေနာက္က်ရတာလဲေခါင္းေမာ့စမ္း”ဆိုၿပီးနဖူးကို“ငါလက္နဲ႔ေခါက္ရင္
လက္နာတယ္။ဒီေတာ့လက္ေကာက္ေတြနဲ႔ေခါက္မယ္”ဆိုၿပီးလက္မွာ
ဝတ္ထားတဲ့လက္ေကာက္ေတြနဲ႔ရံေ႐ြေတာ္နဖူးကိုေခါက္တယ္။ရံေ႐ြေတာ္
နဖူးလက္ေကာက္က႐တနာစိန္ ေက်ာက္အခၽြန္နဲ႔ထိလို႔ေသြးစို႔သြားေတာ့
လည္း“နင့္နဖူးေသြးစို႔ကာအေရးမႀကီးဘူး..စိန္လက္ေကာက္နဲ႔ေခါက္လို႔
စိန္တစ္လံုးထြက္က်သြားၿပီ..ေတြ႔ေအာင္႐ွာစမ္း”ဆိုၿပီးရွာခိုင္းေသးတယ္။
တံု႔ျပန္ေမတၱာ
ေနာက္ၿပီးအေခါက္ခံရတဲ့ရံေ႐ြေတာ္ကို..“နင့္နဖူးအဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့စိန္
လက္ေကာက္နဲ႔ေခါက္တာမို႔ေသြးစို႔သြားတာကိုဂုဏ္ယူလုိက္စမ္းပါ”
ဆိုၿပီးရင့္ရင့္သီးသီးေျပာေသးတယ္။ဘုရင့္သမီးဆိုတဲ့အ႐ွိန္အဝါကႀကီး
မားလြန္းေတာ့မေျပာရဲၾကဘူးေပါ့။ရံေ႐ြေတာ္တိုင္းမွာ႐ူပမာလာရင့္ရင့္
သီးသီးေျပာဆိုဆက္ဆံလို႔စိတ္ထဲကိုယ္စီခံျပင္းတဲ့အညွိဳးကေလးေတြနဲ႔
ခ်ည္းပဲေပါ့။႐ူပစႏၵာကေတာ့အစ္မေတာ္႐ူပမာလာစိတ္နဲ႔တစ္ျခားစီ...
ူသူ႔ထံခစားၾကရတဲ့ရံေ႐ြေတာ္ေတြကိုေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံ
တယ္။..အခစားေနာက္က်တဲ့ရံေ႐ြေတာ္ေတြကိုလည္း..“ဘာလို႔
ေနာက္က်တာလဲ” “အဘေနမေကာင္းလို႔ပါအေတာ္မသက္သာဘူး”
“ဟုတ္လား..ဒါဆိုမနက္ျဖန္အခစားမလာနဲ႔ဦးအို..ေဒၚေ႐ႊစာရဲ႕အဘေန
ေကာင္းမွလာအျပန္ကိုထိပ္ထားေလးဆီကေဆးဖိုးအသျပာယူသြားဦး
ေခၚၾကစမ္း ဖမည္းေတာ္ကလည္းသမီးေတာ္ေတြ ေျခဖဝါးမနာေအာင္”ေဝါ”မစီစဥ္ေပးဘူးတစ္မ်ိဳးပဲ”႐ူပမာလာစကားေၾကာင့္
ရံေ႐ြေတာ္ေတြထဲမွဗလေကာင္းေသာမေ႐ႊစာ႐ူပမာလာကိုထမ္းကာခရီးဆက္ရ၏။ထိုစဥ္လူျပတ္လွေသာ ေတာင္ေၾကာလမ္း
ၾကားေလးတစ္ခုအေရာက္ေတာင္ေပၚမွလူတစ္ေယာက္ခုန္ဆင္းလာကာ“ဟိတ္အားလံုးရပ္ၾက”ေတာလမ္းခရီးလာၾကသူမွာ
အားလံုးမိန္းမသားမ်ားျဖစ္၍ထိုသူကိုေၾကာက္လန္႔စြာၾကည့္ေနၾက၏။ထိုသူမွာမ်က္ႏွာကိုအိုးမဲသုတ္လ်က္ႏႈတ္ခမ္းေမႊးထူထူ
မ်က္ေမွာင္ကိုကုပ္ထားကာ“ငါဟာဒီ႐ြာနားတစ္ဝိုက္ဓါးျပတိုက္ခဲ့တဲ့ဓါးျပေပသီး”ဓါးျပဆို၍ ဘုရင့္သမီးေတာ္ႏွစ္ပါးႏွင့္နန္းတြင္း
သူတို႔ပိုေၾကာက္လန္႔သြားၾကစဥ္...“ခု..ေနျပည္ေတာ္ကဘုရင့္သမီးေတာ္ႏွစ္ပါးနဲ႔ရံေ႐ြေတာ္ေတြ သံဘို႐ြာလာလည္တယ္ၾကား
လို႔ ဒီကေစာင့္ေနတာဒဘယ္မွာလည္းဘုရင့္သမီးေတာ္ေတြ လက္ဝက္ရတနာေတြယူမလို႔”ထိုစဥ္အထိန္းေတာ္ ေဒၚမိုးကရံေ႐ြ
ေတာ္မ်ားၾကားမွသမီးေတာ္ငယ္႐ူပစႏၵာကိုဓါးျပႀကီးမျမင္ေအာင္အသာေခၚၿပီးသစ္ပင္ႀကီးတစ္ခုနားတြင္ဖြက္ထားကာရံေ႐ြ
ေတာ ္မေ႐ႊစာထမ္းလာေသာ႐ူပမာလာကို လက္ညွိဳးထိုးၿပီး...“ဒီမွာသမီးေတာ္ႀကီး႐ူပမာလာပဲပါလာပါတယ္..သမီးေတာ္ငယ္က
ေနမေကာင္းလို႔မပါလာပါဘူး။သူ႔ဆီကလက္ဝတ္ရတနာေတြ
ခၽြတ္ယူပါ“ေဒၚမိုးျပာျပာသလဲေျပာဆို၍ဓါးျပႀကီးက႐ူပမာလာ
၏လက္ဝတ္ရတနာမ်ားကိုခၽြတ္ယူကာ...“ဒါဆိုဒီသမီးေတာ္
ကိုေတာထဲေခၚသြားပါ”ဟုရံေ႐ြေတာ္မ်ားေတာင္းပန္အသနား
ခံျခင္းပင္မ႐ွိဘဲၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴထည့္ေပးၾက၏။ ဓါးျပႀကီမွာ
႐ူပမာလာကိုၾကိဳးတုပ္ကာ ရံေ႐ြေတာ္မ်ားေ႐ွ႕႐ိုက္ႏွက္ၿပီး
ေတာထဲေခၚသြားစဥ္ရံေ႐ြေတာ္မ်ားမွာ ႐ူပမာလာကိုမသနား
ၾကဘဲၿပံဳးရယ္၍ပင္ၾကည့္ေနၾက၏။ေတာတန္းေတာင္ေၾကာ
တစ္ခုသို႔ေရာက္ေသာ္ ဓါးျပႀကီးက႐ူပမာကို“ဒီမွာၾကည့္စမ္း”
”ဟယ္..ခမည္းေတာ္္”ဓါးျပႀကီးမွာမ်က္ႏွာမွအိုးမဲ...ႏႈတ္ခမ္း
ေမႊးထူထူအတုႀကီးကိုခၽြတ္ျပ၍႐ူပမာလာမွာသူ႔ခမည္းေတာ္
ဓါးျပဟန္ေဆာင္မွန္းသိကာဝမ္းသာအားရေျပးဖက္လိုက္၏။
“ကဲေတြ႕လားသမီးေတာ္ႀကီးသမီးေတာ္ႀကီးက ကိုယ့္လက္
ေအာက္ငယ္သားရံေ႐ြေတာ္ေတြကို မတူမတန္ဆက္ဆံ
သမီးေတာ္ငယ္ကေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံေတာ့ခုလိုအေရးႀကံဳလာတဲ့အခါသူတို႔အေပၚစိတ္ထားေကာင္းတဲ့သမီးေတာ္ငယ္ကိုဖြက္
ေတာင္ေပးၾက၊ညာေျပာေပးၾကၿပီးသူတို႔အေပၚစိတ္ထားမေကာင္းတဲ့သမီးေတာ္ကိုဖခမည္းေတာ္ဓါးျပအျဖစ္နဲ႔႐ိုက္ျပတာ ရယ္ေတာင္ေန
ၾကေသးတယ္။ဒီေတာ့အေရးႀကံဳရင္ကိုယ့္ကိုကူညီေအာင္ တံု႔ျပန္ေမတၱာထားေအာင္ ငါ့သမီးေတာ္ႀကီးေနျပည္ေတာ္ေရာက္ရင္ သူတို႔ကို
ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံပါကြယ္” သမီးေတာ္ေနာင္တရပါၿပီ ခမည္းေတာ္”ထိုအခါမွစ၍ ႐ူပမာလာဟာ ညီမေတာ္
႐ူပစႏီၵကဲ့သို႔ နန္းတြင္းသူရံေ႐ြေတာ္ေတြကို ေကာင္းမြန္စြာဆက္ဆံေတာ့သတဲ့ကြယ္...။

ကာတြန္မိမန္းေလး(ေတာင္ငူ)

ေနာ္ၾကားလား”အစ႐ွိသျဖင့္ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ထားတယ္။ရံေ႐ြေတာ္ေတြကိုလည္းေပ်ာ္ေအာင္ေန႔လည္ေန႔ခင္းသီးခ်င္းဆိုဝါသနာ
ပါတဲ့သူကိုသီးခ်င္းဆိုခိုင္း၊အတီးအမႈတ္ဝါသနာပါတဲ့လူကိုတီးမႈတ္ခိုင္း၊အကဝါသနာပါတဲ့လူကိုကခိုင္းၿပီးသူကသလြန္ထက္ကေနလက္
ခုပ္တီးအားေပးလို႔ဆုေတာ္ေငြခ်ီးျမွင့္ေသးေတာ့သူ႔ထံခစားရမယ့္ရံေ႐ြေတာ္ေတြဟာအလြန္ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့။႐ူပမာလာမာနႀကီးၿပီးႏွိမ့္
ခ်ဆက္ဆံတတ္သလို႐ူပစႏၵာသေဘာေကာင္းၿပီးေဖာ္ေ႐ြဆက္ဆံတတ္ပံုကိုဘုရင္ႀကီးသိေတာ့..တစ္ေန႔..ဘုရင္ႀကီးဟာသူ႔သမီးေတာ္
နစ္ပါးကိုေ႐ွ႕ေတာ္ေခၚၿပီး“သမီးေတာ္တို႔နန္းေတာ္တြင္းမွာေနရတာပ်င္းေရာေပါ့တစ္ခါတစ္ေလျပင္ပေတာေတာင္သဘာဝပန္းပင္
ေတြေက်းငွက္ေတြၾကည့္ရေအာင္မနက္ျဖန္အထိန္းေတာ္ေဒၚမိုးနဲ႔အတူရံေ႐ြေတာ္ေတြပါထည့္ၿပီးတစ္ညတာအလည္လႊတ္မယ္။သမီး
ေတာ္တို႔သြားခ်င္တဲ့ဆႏၵ႐ွိၾကရဲ႕ကလားကြယ္”သမီးေတာ္ႏွစ္ပါးျပင္ပခရီးထြက္ရမယ္ဆိုေတာ့ေပ်ာ္ၾကၿပီး...

“သြားခ်င္ပါတယ္ဘုရာ့” “ဒါဆိုမနက္ျဖန္သြားၾက။႐ြာကေနျပည္ေတာ္နဲ႔
ေလးမိုင္ပဲေဝးေတာ့သမီးေတာ္တို႔ က်န္းမာေရးနဲ႔လည္းညီညြတ္သာမန္
လူေတြရဲ႕ဘဝလည္းသိေအာင္ ေဝါမသံုးဘဲေျခလ်င္သြားၾကရမယ္ေနာ္”
”ဟုတ္ကဲ့ပါဘုရာ့”သမီးေတာ္ႏွစ္ပါးဝမ္းသာစြာ ေလွ်ာက္တင္ရင္းေနာက္
ေန႔သမီးေတာ္ႏွစ္ပါးဟာ အထိန္းေတာ္ေဒၚမိုး၊ရံေ႐ြေတာ္ကိုယ္စီနဲ႔ေဒၚမိုး
ရံေ႐ြေတာ္ကိုယ္စီနဲ႔ ေဒၚမိုးဇာတိ သံဘုိ႐ြာကေလးကို ေျခလ်င္သြားၾက
တယ္။လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ပြင့္ေနတဲ့ေတာပန္းေလးေတြေက်းငွက္ကေလး
ေတြေတာေတာင္နဲ႔ စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီး သမီးေတာ္ငယ္
႐ူပစႏၵာဟာ ရံေ႐ြေတာ္ေတြနဲ႔သီးခ်င္း တေၾကာ္ေၾကာ္ဆိုလိုက္ပန္းေတြ
ခူးလိုက္၊စိန္ေျပးတမ္းကစားလိုက္နဲ႔ ေျခလ်င္ခရီးဆက္ေပမယ့္...သမီး
ေတာ္ႀကီး႐ူပမာလာဟာ ရံေ႐ြေတာ္ကို“ဟဲ့  ဒီလိုေတာလမ္းခရီးလမ္း
ေလွ်ာက္ရတာငါ့ေျခဖဝါးေတာ္ႏုႏုေသြးေျခေတြ ဥသြားလို႔ငါ့ကိုထမ္းၿပီး

No comments:

Post a Comment